Springe zum Inhalt

Alterserscheinung

Ach Leit, isch des a Lomberei, mir laft oft d’ Galle üwer;
hasch faschd koin Wert meh uff de Welt, wenn d’ 70 bisch on driwer.

Daß d’ a emol jong gwä bisch laßt heit koi Mensch meh gelte,
du zehlsch zom alde Eise jetzt on hasch nix meh zu melde.

Lang läwe will e jeder Mensch, doch alt will koiner werde,
denn ‘s Alter brengt so mit de Zeit doch allerhand Beschwerde.

Mer sieht net gut, mer hert net gut, ‘s Gedächtnis will oim schwinde,
‘s Zahnwerk isch maischd aus Porzellan, bis uf den Stombe hinte.

De Mage macht oim a Vedruß, der isch z’ faul zom vedaue,
uf d’ Lewer isch a koin Velaß, on ‘s Wasser dut sich staue.

A ‘s Herz isch krank, ‘s will nemme recht barriere,
wenn dem net pfondweis Pille gibsch, kannsch nemme existiere.

Em Winter dut de Reißmadeis in alle Knoche zwicke,
bisch net gut zudeckt en de Nacht, no huschdesch zom Vesticke.

A mit de Fieß hasch dei Malähr, ‘s isch gar koi Vorwärtskomme,
on hasch doch früher d’ Stiege nuff, 4 Tritt uff oimol gnomme.

Präsierts emol, no fliegsch no na, mit deine steife Knoche,
kannsch froh sei, wenn d’ blos d’ Knie verrenksch on hasch de Fuß net broche.

De Wadekrampf macht oim schalu, de Krampf der sticht on gloschdet,
‘s Schmalz isch vedrocknet en de Glenk, drom sen d’ Scharnier verostet.

Wie hat oin frieher ‘s Schaffe gfrait, jetzt muß mer oin aschucke,
derweil kriegsch no de Hexeschuß on kannsch de nemme bucke.

Wenn du em Dokter ebbes klagsch, dut der de blos auslache;
des sei halt ‘s Alter, sagt der blos, do kennt mer nix meh mache.

Isch unser Schönheit a dahin ons Pulver schier veschosse,
em Herze bleibe mir doch jung, on lache grad zom Bosse!